Od 31 lipca br. mapa do celów projektowych musi być, co do treści, podporządkowana w zupełności rozporządzeniu MAiC z 3 grudnia 2015 r. w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej:
Ten nowy stan prawny, a co za tym idzie i faktyczny, wynika ze zmienionego art. 2 w pkt 7a ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Nowa definicja mapy do celów projektowych jednoznacznie określa, że zespół czynności ją tworzący to opracowanie kartograficzne.
W tej nowej sytuacji interpretacyjnej mapa do celów projektowych jako przejaw działalności twórczej, zdefiniowana ustawowo jako opracowanie kartograficzne jednoznacznie i automatycznie stała się przedmiotem prawa autorskiego a to na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Cytując za stanowiskiem Głównego Geodety Kraju z 3 stycznia 2020 r. zawartym w piśmie znak NG-OSG.700.18.2019.JP należy stwierdzić, że mapa do celów projektowych w porównaniu do mapy zasadniczej musi zawierać inną, bogatszą treść informacyjną co wynika wprost, z innej co prawda niż w “stanowisku”, podstawy prawnej.
Przedstawiona wyżej formalna definicja ustawowa mapy do celów projektowych w sposób zamknięty określa katalog źródeł informacji jakie musi zawierać treść tej mapy (art. 2 pkt 7a uPgik) a są to:
1. wyniki pomiarów geodezyjnych;
2. materiały PZGiK stanowiące treść mapy zasadniczej (§ 12 rozp. z 2015) utworzonej w całości z następujących baz:
– państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, zwanego „bazą danych PRPOG”;
– ewidencji gruntów i budynków zwaną „bazą danych EGiB”
– geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu zwanej „powiatową bazą GESUT“;
– państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju zwaną „bazą danych PRG”;
– bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych zwanej „bazą danych BDSOG”; oraz
– bazy danych obiektów topograficznych zwanej „bazą danych BDOT500”;
3. wszystkich informacje niezbędne do sporządzenia dokumentacji projektowej .
W tym miejscu na podkreślenie zasługuje fakt, że z uwagi na obowiązującą od 31 lipca, legalną definicję mapy do celów projektowych, podstawowym źródłem opracowania jest pozyskana z odpowiedniego powiatowego zasobu wektorowa postać mapy zasadniczej a nie bazy danych często przez obsługę Ośrodków zwane jako “pliki różnicowe” lub “pliki modyfikacyjne”.
Standardy techniczne tworzenia mapy zasadniczej a przez ustawową definicję mapy do celów projektowych również obowiązujące przy tworzeniu tej mapy są określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia.
Kompletny i zamknięty w ilości 661 elementów wykaz obiektów obligatoryjnie stanowiących treść mapy do celów projektowych jest określony (§ 13 rozp.) w załączniku nr 5 do rozporządzenia z 215 r.
Pozostaję jeszcze takie elementy treści mapy do celów projektowych jak:
warstwice, żywopłoty, znaki drogowe, hektometry, fundamenty, cieplarnie, pojedyncze krzewy itp., które nie zawarto w wykazie obiektów stanowiących treść mapy zasadniczej.
Jest jeszcze jeden przepis, który wprost przy tworzeniu i redakcji mapy zasadniczej nadal obowiązuje. Jest nim dobrze znane i wielokrotnie oprotestowywane:
i właśnie przepis tego rozporządzenia zawarty w § 80 ust. 3 przychodzi z pomocą przy zamieszczaniu w mapie do celów projektowych nieobligatoryjnych elementów zagospodarowania terenu a koniecznych z punktu widzenia przyszłej dokumentacji projektowej:
“3. Jeżeli na mapie będą umieszczone inne obiekty nieobjęte katalogiem obiektów baz danych, o których mowa w ust. 1, należy na mapie umieścić legendę z oznaczeniem występujących obiektów.”
Oprócz wspomnianego § 80 rozporządzenia wydanego na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 11 uPgik, w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego obowiązują też inne przepisy zawarte np. w §§ 50, 71, 78, 79, 80 i 81.
Do “tłumaczenia” tego rozporządzenia o standardach warto też posiłkować się stanowiskiem zawartym w Wyjaśnieniach Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z 29 sierpnia 2012 r. wydanych po zgłoszeniu ponad 500 pytań i zastrzeżeń do rozporządzenia.
Ciekawe czy liczba pytań, zastrzeżeń oraz próśb o wyjaśnienia w stosunku do obecnej nowelizacji prawa geodezyjnego z 2020 r. pobije wynik z 2012 roku?