Z radością informujemy, że Rok 2025 został oficjalnie ustanowiony przez OZZG „Rokiem Mierniczego Przysięgłego” z okazji setnej rocznicy uchwalenia przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji (1922–1927) ustawy z dnia 15 lipca 1925 roku o mierniczych przysięgłych.
Decyzja ta ma na celu uhonorowanie roli mierniczych przysięgłych w historii polskiego prawa, administracji oraz rozwoju geodezji i kartografii w Polsce.
Uchwalona 100 lat temu ustawa była przełomowym aktem regulującym zawód mierniczego przysięgłego, co miało ogromny wpływ na rozwój profesjonalnych usług geodezyjnych w naszym kraju.
W ramach obchodów zaplanowano:
- organizację konferencji naukowych, seminariów i warsztatów poświęconych historii i współczesnym wyzwaniom geodezji,
- publikację materiałów promujących wiedzę o zawodzie mierniczego przysięgłego,
- wystawy tematyczne ukazujące dorobek mierniczych przysięgłych na przestrzeni dekad,
- wydarzenia lokalne w całej Polsce, integrujące społeczności geodetów, studentów oraz pasjonatów historii.
Zapraszamy wszystkie instytucje i organizacje związane z geodezją oraz osoby zainteresowane do włączenia się w obchody i współtworzenia tej wyjątkowej rocznicy.
Niech Rok Mierniczego Przysięgłego stanie się okazją do refleksji nad dziedzictwem tego zawodu oraz inspiracją dla przyszłych pokoleń!
Szczegółowe informacje dotyczące wydarzeń będą publikowane na bieżąco.
Komitet Organizacyjny Obchodów
Roku Mierniczego Przysięgłego
Za Wikipedią
Mierniczy przysięgły – osoba zajmująca się miernictwem (rodzajem geodezji) jako wolnym zawodem w Polsce w latach 1925–1952.
Spełnienie warunków pozwalających uzyskać tytuł mierniczego przysięgłego, wymagało długotrwałego przygotowania, zazwyczaj poprzez konieczność odbycia odpowiednich studiów, a także stażu zawodowego. Wnioski o nadanie tytułu mogły składać osoby które spełniały warunki podane w ustawie z dnia 15 lipca 1925 roku[2]. Ustawa ta gwarantowała mierniczemu przysięgłemu wyłączność na prowadzenie wszelkich prac przynależnych do tej profesji i dawała gwarancję należytego ich wykonania.
Złożenie przysięgi podnosiło rangę zawodu, a mierniczy przysięgły stawał się osobą zaufania publicznego. Mierniczy przysięgły był bowiem nie tylko wykonawcą czynności technicznych, ale także stanowił wymiar sprawiedliwości w kwestiach spornych, określał prawa własności i ustalał obowiązek podatkowy.
Zawód mierniczego przysięgłego cieszył się ogromnym prestiżem wśród kręgów władz państwowych oraz społeczeństwa. Mierniczowie przysięgli zrzeszali się w stowarzyszenia zawodowe, regionalne i ogólnopolskie, jak np. Związek Mierniczych Przysięgłych powstały na początku 1926 r.
Polskie Związki Mierniczych przystąpiły do Międzynarodowej Federacji Geodetów (FIG) w roku 1926.
Termin miernictwo i związany z nim zawód mierniczego przysięgłego jako osoby zaufania publicznego, należy do polskiej tradycji i został zmieniony w latach po II wojnie światowej z powodów politycznych – instytucja mierniczego przysięgłego została zniesiona i nie została przywrócona do dnia dzisiejszego.
Geodezja niższa, inaczej geodezja ogólna, geodezja szczegółowa, geodezja na płaszczyźnie, miernictwo – dział geodezji zajmujący się pomiarami „małych obszarów”, dla których powierzchnią odniesienia może być płaszczyzna pozioma[1][2].
Rezultatem przeprowadzonych pomiarów są wielkoskalowe mapy terenu otrzymane w odniesieniu do płaskich układów współrzędnych. Ograniczenie opracowań do tzw. „małych obszarów”, pozwala na pominiecie w obliczeniach wpływu zakrzywienia Ziemi. Za „małe obszary” przyjmuje się powierzchnię zbliżoną do koła o promieniu nie większym niż 15,6 km i polu nie większym niż 750 km².[1] Przedmiotem prac w zakresie geodezji ogólnej jest także projektowanie oraz pomiar szczegółowych osnów geodezyjnych.